Siedzę teraz w mojej kajucie i nie mogę spać. Już prawie kolejny dzień, a ja całą noc nie zmrużyłem oka. Od kiedy tylko usłyszałem, że znowu będę się ściągał mój umysł i ciało dostały takiego zastrzyku energii jak nigdy. Czuję jakbym narodził się na nowo. Już myślałem, że nigdy więcej nie poczuję tego przypływu adrenaliny, a teraz on znowu jest i nie chcę aby zniknął już nigdy. Czy mam jakieś oczekiwania co do tych wyścigów? Jasne, że mam! Chcę być sławny, lubiany, popularny. Chcę pokazać wszystkim dookoła, że źle zrobili skreślając mnie na zawodach. Teraz będę miał szansę, żeby udowodnić im i sobie, że to wszystko co do tej pory robiłem miało sens. Oczywiście chcę na tych zawodach zarobić i to dużo. Chcę się wybić z tej klitki i przenieść do lepszej dzielnicy. No i chcę zacząć normalnie jeść. Może nawet syntetyki ale te lepsze. Tak wiele oczekuję ale też tak bardzo się boję. Bo może to jest moja ostatnia szansa i jak ją zaprzepaszczę to na zawsze zostanę w tym miejscu. Poza tym nic nie wiem o Podziemiu a Carl mówił, że nie jest to za ciekawe miejsce. Ciekawe czy można zginąć wykonując te zadania? No i co to za zadania? „Przewieźć coś, gdzieś”. Brzmi to jak cytat z tandetnego filmu i to takiego, w którym nie przewozi się zakupów starszej pani, tylko jakieś narkotyki albo coś równie nielegalnego. A co jak mnie złapią? Pójdę do więzienia? A więzienie na Kepler to żadna przyjemność. W sumie to mamy tu tylko areszt, a później ludzi wysyła się zupełnie gdzie indziej. I tylko z plotek mogę wywnioskować gdzie, bo nikt oficjalnie nic o tym nie mówi. Może to jednak nie jest za dobry pomysł? Może powinienem się wycofać? A właściwie to czemu od razu się zgodziłem. Przecież Carl dał mi czas do jutra, a ja jak głupi wyskoczyłem, że się zgadzam. Chyba powinienem to lepiej przemyśleć. Lepiej zadzwonię do Carla i powiem mu, że jednak potrzebuję więcej czasu do namysłu. Już wziąłem telefon aby do niego napisać, kiedy to przyszła do mnie wiadomość: „ Moduł Główny Socjalny, sektor 5, sklep modelarski, za 3 godziny”.
Dziennik kepleriański – wpis 13
Beznadziejność sytuacji, w której obecnie się znalazłem mnie przytłacza. Nie jestem w stanie nic zrobić. Tak jakby wszystko to, co dzieje się w moim życiu nie zależało ode mnie. Bo jak mam zaakceptować fakt, że podczas zawodów po prostu odpłynąłem.
